Energie uit biomassa wordt opgewekt door het verbranden, het vergassen of het vergisten van organische materialen. Daartoe behoren onder andere hout, groente- fruit- en tuinafval, maar eveneens plantaardige olie, mest en speciaal geteelde gewassen of gedeelten daarvan.
Brandstof voor voertuigen en elektriciteit die uit biomassa worden geproduceerd verminderen het gebruik van de, steeds schaarser wordende, fossiele brandstoffen. Hiermee wordt tevens de uitstoot van broeikasgassen zoals CO2 naar beneden gebracht. Nog een voordeel is dat een biomassa, in tegenstelling tot kolen en aardgas, een oneindige energiebron is.
Toch vinden er discussies plaats tussen deskundigen op het gebied van energieopwekking en alles wat daarmee te maken heeft, over de vraag of bio-energie wel duurzaam zou zijn. Met name de biobrandstof houdt de gemoederen nog steeds enorm bezig. Duurzaamheid en milieuvriendelijkheid zijn immers lastig om te kunnen meten. Men dient dit voor de hele productieketen van de biomassa te bekijken. Dus niet alleen de bron, eventueel transport en de wijze waarop energie uit de biomassa opgewekt wordt.
Een argument dat veel wordt gehoord tegen het gebruik van biobrandstof voor vervoer is dat de bio-energiegewassen concurreren met voedingsgewassen. Met andere woorden: waar gewassen groeien ten behoeve van de biomassa daar kunnen geen gewassen meer worden geplant die als voedsel moeten dienen voor de mens.
Energie uit biomassa mag om diverse redenen als groene energie worden betiteld. Ten eerste is de bron duurzaam: biomassa raakt, in tegenstelling tot fossiele brandstoffen, niet op. Bio-energie is eveneens zogenaamd klimaatneutraal. Met andere woorden: de kooldioxide (CO2) die bij de verbranding, vergisting of vergassing van de biomassa vrijkomt, draagt immers niet bij aan het versterken van het broeikaseffect. Kooldioxide uit bio-energie is niet wezenlijk anders dan die uit fossiele brandstoffen afkomstig is. Toch is het effect op de lange termijn wel anders.
