Veel bedrijven hebben te maken met brandstofprijzen. Hierbij kan men bijvoorbeeld denken aan transportbedrijven, taxibedrijven en koeriersdiensten maar ook bedrijven die personeel in de buitendienst hebben zoals monteurs, installateurs, vertegenwoordigers en dergelijke.
Een aantal bedrijven hebben een eigen wagenpark en zij regelen de kosten die dit met zich meebrengt dan ook helemaal zelf. Verder zijn er nog bedrijven die hebben gekozen voor het leasen van voertuigen voor hun personeel. Zij betalen per maand een vast bedrag per voertuig en de brandstofkosten ervan.
Welke constructie een bedrijf ook gebruikt het is belangrijk om te kunnen berekenen hoeveel een personeelslid kan declareren voor de gemaakte brandstofkosten. Sommige bedrijven vragen hun medewerkers daarom om betaalbewijzen van de gekochte brandstof terwijl andere firma’s eens per maand een gemiddelde brandstofprijs vaststellen en deze aan de medewerkers verrekenen.
Het vaststel;len van een gemiddelde brandstofprijs gebeurt in de meeste gevallen door de brandstofprijzen van de voorgaande maand bij elkaar op te tellen en de uitkomst vervolgens weer te delen door het aantal dagen. Het bedrag dat er nu is uitgekomen is de gemiddelde brandstofprijs van deze maand. Door dit bedrag met het aantal gereden kilometers te vermenigvuldigen komt men dan aan het totaal bedrag voor brandstof van deze maand voor een bepaald personeelslid.
Het gebruik van gemiddelde brandstofprijzen kan zowel voor- als nadelig zijn voor de medewerkers van het bedrijf die de brandstof moeten aanschaffen. Is de brandstof enkele dagen erg duur geweest en heeft men juist op die dagen getankt dan betaald men meer dan het gemiddelde en zal daardoor zelf een deel van de kosten moeten dragen. Koopt men echter de brandstof op dagen dat de prijs lager ligt dan dit gemiddelde dan zou men juist weer voordeliger uit zijn.
