De prijs die men moet betalen voor stadsverwarming is gebaseerd op landelijke gemiddelden energiekosten terwijl deze in een de meeste gevallen wordt toegepast in goed geïsoleerde worden toegepast. Per gigajoule kun men zo dubbel zoveel aan kosten kwijt zijn. Bovendien betaalt men vaak nog een fors bedrag extra voor het aansluiten van een woning op de stadsverwarming.
De warmte van de stadsverwarming helemaal weglaten en volledig elektrisch de woning van warmte voorzien is een stuk goedkoper. Verder strijken de energiebedrijven aanzienlijk grote premies op vanwege het milieuvriendelijke karakter dat aan stadsverwarming is toebedeeld. De consument ziet weinig of niets van die voordelen terug in de af te rekenen prijs van de verwarming. Men is overigens ook nog eens beperkt in de keuze. In veel gevallen is er niet eens meer een gasleiding in de woning met stadsverwarming aanwezig.
Bij stadsverwarming maakt men gebruik van een drietal tarieven te weten: – Variabele kosten (tarief per gigajoule) die door de bewoners van de woningen moeten worden betaald. – Vastrecht (kosten voor de aansluiting op de stadsverwarming) eveneens te voldoen door de bewoners. – Aansluitbijdrage die betaald dient te worden door de projectontwikkelaar.
De eerste twee tarieven vormen een deel van de woonlasten van de bewoners terwijl de aansluitbijdrage tot de stichtingskosten worden gerekend.
Mensen die in een woning wonen, die van stadsverwarming is voorzien, betalen in de regel meer aan energiekosten dan mensen die bijvoorbeeld een HR-ketel gebruiken om hun huis mee te verwarmen. In sommige gevallen kan men als bewoner een beroep doen op de overheid en een subsidie of tegemoetkoming ontvangen voor het gebruik van de stadsverwarming.
