In de meeste gevallen zullen gasleveranciers hun gasprijzen aan de prijs van olie koppelen wat betekent dat wanneer de olieprijs omhoog gaat ook de gasverbruiker meer moet gaan betalen. Zeker wanneer men een variabel contract bij een gasleverancier heeft afgesloten kan dit soms een aanzienlijke prijsstijging van het gas tot gevolg hebben.
Heeft men echter een vast contract voor één of meerdere jaren dan kan men gedurende die periode tegen een vooraf afgesproken gasprijs het gas afnemen. Men mag dan echter niet tussentijds naar een andere leverancier van gas overstappen (of men moet eerst een soort boete betalen).
De gasleveranciers maken vaak gebruik van de zogenaamde zes-plus-twee formule. Dit houdt in dat er door de gasleverancier twee maanden voordat er een nieuwe tariefperiode ingaat bekijkt wat de olieprijs in de zes voorafgaande maanden heeft gedaan. Met andere woorden voor een tariefswijzing in per 1 januari van een jaar zal worden gekeken naar de olieprijs in de periode van mei tot en met oktober van het voorgaande jaar om de gasprijs op te kunnen baseren.
Voor een gemiddeld huishouden wordt doorgaans uitgegaan van een gasverbruik van zo’n 2000 kubieke meter per jaar. Wanneer dus de prijs voor gas wordt verhoogd met 2 eurocent per M3 dan zal de uiteindelijke gasnota met 40 euro hoger uitvallen dat jaar.
Voor consumenten wordt het, door de stijgende olieprijzen, steeds aantrekkelijker om een gasleverancier te zoeken die een vast contract aan kan bieden of die zogenaamd vrij gas aan kan bieden. Vrij gas is aardgas waarvan de vrij niet is gekoppeld aan die van olie en is dus meestal lager.
