Hoe werkt Vergisting?
Vergisting is een biochemisch proces waarbij suikers door middel van een anaerobe (dus zonder de aanwezigheid van zuurstof) scheidingsproces worden gewonnen door het inzetten van micro-organismen of enzymen. Er kunnen op allerlei manieren veergistingsprocessen ontstaan en afhankelijk van de aanwezige stoffen ontstaan de verschillende eindproducten zoals bijvoorbeeld methaan (biogas), alcohol (alcoholische vergisting) en zelfs melkzuur.
Vergisting is nodig voor biobrandstof
Vergisting is een methode om biobrandstof te kunnen produceren. Hiervoor worden zogenaamde vergistinginstallaties gebruikt waarin men dan een natte biomassa, bijvoorbeeld mest, wordt toegevoegd aan een andere soort biomassa. Dit kan zowel een product zijn afkomstig van de landbouwsector of zelfs een bijproduct zijn van de voedselindustrie.
Van Vergisting tot eindproduct
Door de vergisting ontstaat er naast biogas ook een zogenaamd digestaat, een nat eindproduct. Het digestaat kan als meststof worden gebruikt terwijl het biogas als brandstof kan dienen. In ons land wordt zogenaamde energiemaïs verbouwd ten behoeve van deze vorm van vergisting. Maar men kan ook gebruik maken van gras, aardappelen, glycerine en landbouwresten gebruikt voor dit proces. Er is echter wel een lijst opgesteld van producten die men mag gebruiken in de vergistinginstallaties. Op die manier is men namelijk verzekerd van biobrandstof zonder verontreinigingen.
Het proces van Vergisting is milieuvriendelijk
Het vergistingsproces draagt bij aan schoner milieu omdat er min of meer CO2-neutraal wordt gewerkt. De stoffen die men gebruikt bij de vergisting hebben in de meeste gevallen reeds evenveel CO2 uit de atmosfeer opgenomen als ze bij verbranding weer uit zullen stoten. De opwarming van de aarde zal daardoor worden vertraagd. Bovendien draagt vergisting bij aan het creëren van een duurzame bron van energie omdat er altijd wel stoffen zullen zijn die men kan vergisten.