Al in het jaar 1915 heeft de Fransman Caus een apparaat ontwikkeld dat werd aangedreven door gebruik te maken van zonne-energie. Men kon hiermee kleine hoeveelheden water verplaatsen. Echter doordat men eenvoudiger over fossiele brandstoffen zoals kolen, aardolie en aardgas kon gaan beschikken is de belangstelling voor de zonne-energie enige tijd ingedut.
Pas na 1950 begon men weer meer geïnteresseerd te raken in het opwekken van energie door hiervoor gebruik te maken van de kracht van de zon. Door de energiecrisis, waar nagenoeg iedereen in de jaren zeventig van de vorige eeuw, mee te maken kreeg begon men naar alternatieve manieren te zoeken om in de steeds stijgende energiebehoefte te kunnen voorzien zonder dat daar fossiele brandstoffen aan te pas hoefden te komen.
Zonne-energie won wederom aan populariteit toen aan het grote publiek bekend werd wat de gevolgen zijn, van de verbranding van fossiele brandstoffen, op het klimaat. De term broeikaseffect was geboren en men ging opzoek naar methoden om energie op te kunnen wekken zonder daarbij het schadelijke CO2 uit te stoten. Zowel wind- als zonne-energie kregen hierdoor steeds meer aandacht.
Vandaag de dag is de overheid nog steeds bezig met het aantrekkelijker maken van het gebruik van schone en duurzame energie. Iedereen die een zonne-energie wil gaan gebruiken voor het opwekken van warmte of stroom kan een subsidieaanvraag doen bij de overheid om zo de kosten van de, vaak aanzienlijke, investering enigszins te kunnen temperen. Mensen die conventioneel opgewekte energie gebruiken worden daarentegen extra belast door middel van energieheffingen.
Het gevolg is dat steeds meer mensen hun warmte en/of elektriciteit zelf gaan opwekken door gebruik te maken van de warmte en het licht van de zon. Men hoeft dan, in tegenstelling tot de fossiele brandstoffen, niet bang te zijn dat de bron binnen afzienbare tijd uitgeput zal raken.
